به گزارش همشهری آنلاین، زمانی که تلسکوپ فضایی هابل برای اولین بار کهکشان GN-z۱۱ را در سال ۲۰۱۶ مشاهده کرد، این کهکشان دورترین کهکشانی بود که دانشمندان تا آن زمان شناسایی کرده بودند. این کهکشان بسیار کهن بود و ۱۳.۴ میلیارد سال پیش، تنها ۴۰۰ میلیون سال پس از مه‌بانگ، شکل گرفته بود.
هرچند رکورد کهکشان GN-z۱۱ اکنون شکسته شده، اما این کهکشان همچنان یک معما باقی مانده است. برای چنین کهکشانی کهن و متراکمی، بسیار درخشان بود که برای چنین کهکشانی کهن و متراکمی، بسیار درخشان به نظر می‌رسید. روبرتو مایولینو، یک اخترفیزیکدان در دانشگاه کمبریج می‌گوید: «برای اینکه چنین درخشان باشد، نیاز به تعداد زیادی ستاره در یک حجم کوچک بود، اما، با توجه به جوانی جهان، ساختن تمام آن ستاره‌های جوان و درخشان در آن دوره نسبتا کوتاه زمانی، دشوار بوده است.»
اکنون، در یک مقاله با عنوان "یک سیاهچاله کوچک و پرانرژی در اوایل جهان" که در مجله Nature منتشر شده است، یک اخترشناسا به نام مایولینو و همکارانش توضیحی متفاوت برای همه آن نور ارائه داده‌اند: یک سیاهچاله بسیار بزرگ با حدود ۱.۶ میلیون برابر جرم خورشید ما. خود سیاهچاله هیچ نوری منتشر نمی‌کند، اما مایولینو پیشنهاد می‌کند که تمام موادی که به سمت آن می‌ریزند، ممکن است به اندازه کافی داغ و درخشان باشند تا نور شدید آن کهکشان را تولید کنند.
بیشتر بخوانید:
او می‌گوید که این اولین سیاهچاله‌ای است که تا به حال کشف شده و خود وجود آن، سوالاتی را در مورد منشأ برخی از سیاه‌چاله‌ها و نحوه تغذیه و رشد آن‌ها مطرح می‌کند.
این سیاهچاله که فقط ۴۰۰ میلیون سال پس از مه‌بانگ به وجود آمده است می‌تواند به توضیح چگونگی رشد سریع سیاهچاله‌های کلان جرم کمک کند.
نظر شما